.................................
نظرات شما عزیزان:
میراث خانوادگی ما بود
.
کوچک که بودم…
از سقف خانه ی ما میچکید
بزرگ که شدم.
.
.
.
از ” چشمانم “
فقط سعی کن یه روزم خودت باشــی . . .
خودِ خودِ خودِت . . !
اونوقته که دیگه افتخاراتـــ میشه افتضاحاتـــ !
انــــــــگار نه انــــــــگار که تـــــو توی عکســـــــی
ومن آویـــــــزان این زندگــــــی بی تـــــــــــو …
اما …
از چشـــــم هایشان معلوم است ؛
که اشکــــی به بزرگی یک سکــــوت ،
گــــوشه ی چشمشان به کمیــــــن نشسته…
بگذار این داغ نشانی باشد
برای دیگر دل نبستن ها
زؤد عَصَبْے میشَم
و
تآ یهِ چیزئ میگے تُند جَؤآبِتؤ میدَم
لَجْبآزَم...
من از اون دسَِتِه دخَِتراٍُْیٌَیم کهِ بآ آهَنگ غَمگین گِریهِ میکُنَم
یهِ دُختَریے امَِ کهَِ ؤقتِِِے بآ یکًَِی دَعٍَوآشؤن میِشهِ
میگَم مُهِم نیسْ ؤلے أز دَرؤن آتیش میگیرَم
یهِ ؤَقتآیے میگَم خؤآبَم میآد ؤلے تآ صُبح
آهَنگ گؤش میدَمو و أَشکْ میریزَم
مَُِن یِِ عٌِالَِمِهَ غُصهِ هآئ یؤاشَکے دآرَم..
" یه کم درکم کن. . . ..
✘بعضیـــــام بـــــم میگن خُلـــــه ✘
بقیـــــه م میگن دورش پـــــُره
⇜ولی من همونیَـــــم ک مُخـــــش پـــــُره ⇝
بِہ کَسے کِہ مُطعلـق بِہ تو نیـــسـ
یـَعنے
مَرگــ تَدریجے
⇦ از شُـــمـا چــه پِنهــــون ⇨
✔ اونیـڪـه مـن بُـزرگِـش ڪـردم ✔
✖ بَــد جـوری← ڪـوچیـڪـم ڪـرد →...✖
مـــــن وقـتـــــــے بــاخـتــــم کــــہ عـشــقــــــــم تـــو بـغــلـــــم واســـــہ عـشـقـــــــش گــــریـــــہ کـــــرد
ﻭَﻟـے ﻣَـﻦ ﻫَـﻤـﯿـﺸـہ
ﻏَﻢ ﺩﯾـﺪَﻡ !!!
ﻣَـﻦ اونـیـم کـہ
ﺑـﺎ ﭼـﺸـﺎۍ ﺧـﯿـﺲ
ﺭﻭ ﺑـہ هََـمـہ ﺧَﻨـﺪﯾــﺪَﻡ
گذشتن از کسی که ...
گــــــــــــذشته هایت را ساخته ...
بگذار بغض هایت سربسته بمانند!
گاهی سبک نشــی،سنگین تری!
شـایـد منـۅ یـادٺ بیـاد⇢
همـۅن کــہ بـش گفتـے یـہ رۅز⇢
جـاے تـــــــۅ⇨•° هیچڪـــــس نمی یـاد
حیـف این چشاے نازت نیست؟!
چرا گریه میکنـی؟!
یـه دُختر خوب +±+
واسـه یه پسَر بَد گریـه نمیکنه
می بینم گذشته ام را...
این منم!
من زخمی!!!
ازروزی که راه سخت وپر پیچ وخمی رو انتخاب کردم ...
می بینم که که هرروز یه تیکه ازوجودم را زخمی کرده ام...
این چه ظلمیست درحق خودم...
بادیدن تیکه های زخمی وجودم ..
باز ادامه میدهم...
تا کجا ؟؟؟؟؟
تا به کی؟؟؟؟؟
چرا؟؟؟
چه میشود؟؟؟؟؟؟
کاش بتوانم برگردم درمانشان کنم..!!!
روی دیوارهء دل عکس تورا ماه کشید....
شانه برشانه ی تو برد مرا سمت غزل....
کوچه تا آخر شب در غزلم آه کشید.....
کوچه که سنگ صبور دل ناسور من است.....
ماه من ،ناز تورا در دل این چاه کشید......
قصه ی مهر و وفا گفتم و گفتی که نگو.....
دست تقدیر مرا تا توبه ی اکراه کشید......
دور از زخم زبان باد ،گل با نمکم......
رفت و کبریت در انبار پر از کاه کشید.....
خاطرم بارور از عشق سترون شده است......
بی سبب نیست تورا اینهمه دلخواه کشید....
"دنیاچیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ"پس به نوشیدن یک قطره اکتفا کنیم وگرنه در شیرینی آن هلاک میشویم...
همــــه باشند وعــــزیـــــــــزتـــــــــو نباشـــد
غربتت را از همه پنهان کنی و هی بخندی
یک نفر حتی حواسش با غم و آهت نباشد...
با خودت بنشینی و از بی کسی هایت بگویی
شانه ای هم درد بغض گاه و بی گاهت نباشد...
حس کنی که نابرادرها برایت دام بستند
هیچ دستی ناجی تنهایی چاهت نباشد...
حس کنی تاریکی سردی وجودت را گرفته
آسمانی بی ستاره باشی و ماهت نباشد
جاده دلگیرست ...
بلکه بخشیدن است
عشق گوش کردن نیست
بلکه درک کردن است
عشق دیدن نیست
بلکه احساس کردن است
عشق جا زدن و کنار کشیدن نیست
بلکه صبر کردن و ادامه دادن است ...
♥ پنج شنبه 16 مهر 1394